امروزه توسعه پایدار در تمام ابعاد اجتماع موردتوجه است. هم‌چنین با توجه به اهداف و ابعاد توسعه و ویژگی‌های جوامع مختلف (امکانات، محدودیت‌ها و غیره) برای رسیدن به توسعه پایدار به‌ویژه پایداری شهری راهکارهایی باید اتخاذ شود که از آن جمله می‌توان به توسعه در سطح محله و برنامه‌ریزی محله مبنا اشاره نمود. در این مقاله شاخص‌های پایداری و میزان پایداری در سطح محلات منطقه 17 شهر تهران موردسنجش قرارگرفته است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی است که از فرآیند تحلیل شبکه استفاده‌شده است. در این پژوهش 25 شاخص پایداری در سطح 12 محله منطقه 17 به کار گرفته‌شده و بر اساس بررسی‌های صورت گرفته، محله یافت‌آباد با کسب بیش‌ترین امتیاز (574/0) پایدارترین محله و محله فلاح با کسب کم‌ترین امتیاز (719/0) ناپایدارترین محله منطقه 17 شهر تهران شناخته‌شده‌اند؛ بنابراین خروج از توسعه‌نیافتگی محلات ناپایدار مستلزم اقدامات جامع و یکپارچه در تمامی بخش‌های مرتبط با توسعه در چارچوب مدیریت و برنامه‌ریزی توسعه محله‌ای است. ازاین‌رو مشارکت شهروندی، برنامه‌ریزی در سطح محله‌ای، توانمندسازی ساکنان محلات ازنظر معیارهای اقتصادی و اجتماعی به‌نحوی‌که در توسعه محلات اثرگذار باشد، ضروری است. در این راستا توجه به سطح محله‌ای در برنامه‌ریزی فضایی ضروری است و در کنار شناخت بهتر نیازها و امکانات و افزایش توان سرویس‌دهی محلات در رفع نیازهای ساکنان، به جلب اعتماد شهروندان پرداخته تا زمینه برای تحقق پایداری شهری فراهم کرد.